می خواستم یه چیزی پیدا کنم که بشه از روی ترافیک یک نود توی شبکه پیداش کرد. بعد اینو پیدا کردم. (فکر نکنم اونی باشه که می خواستم ولی جالب به نظر می رسه، باشه برای بعدا که بخونمش).
http://en.wikipedia.org/wiki/Particle_filter
http://www.stats.ox.ac.uk/~doucet/samsi_course.html
توی زمین اگه گم بشیم بخوایم همین کارو بکنیم (جای یه چیزی رو پیدا کنیم)
http://www.qrg.northwestern.edu/projects/vss/docs/navigation/1-what-is-triangulation.html
این مال wireless sensor network مربوط به همین سواله:
http://cs.illinois.edu/class/fa05/cs598tar/papers/IEEESigProcMag05-Patwari-Localization.pdf
این خوب توضیح داده. قسمت آخرش مال تصادفیه. دوگان هم داره که تو هندسه خوندیم. عنوانش هم بهینه سازی ترکیبیاتیه. حالا دیگه خودتون می دونید!
http://sina.sharif.edu/~inoi/books/LP.pdf
خوب نبود پشیمون شدم.
خب اینها یه شبکه هایی مثل شبکه های اجتماعی (ارتباط انسانها با هم) اند که با وجود اینکه حتی تصادفی هم نیست تعداد گام هایی که برای رسیدن از یه جا (نفر) به یه جای دیگه هست کمه. اگه تصادفی بود و 6 گام می رفتیم و هر آدمی 10 نفر دیگه رو می شناخت، یه میلیون نفر آدم می شناختیم. یعنی خودش خود به خود خوشه بندی شده است. (خوشه بندی = یه سری چیز رو توی یه سری مجموعه بذاریم بدون اینکه از قبل بدونیم چی اند).
برای یه شبکه ی تصادفی، بزرگترین زیر مجموعه ی همبندش به درجه ی راسها بستگی داره. خلاصه خیلی باید درجه ی هر راس خیلی زیاد باشه تا بشه گفت همه اش همبنده. بعد اینکه فقط همبند بودن نیست، اینکه توی چند قدم می رسه هم هست. (طول مسیر) ضریب خوشه بندی (فکر کنم اینکه چند تا از همسایه هاش به هم وصلند) و قطر خوشه (فاصله ی دور ترین نقاط خوشه) هم هست.
توی شبکه های منظم درجه ی راسها کمه ولی تعداد یالهایی که برای همبندی لازمه زیاده و قطر هم زیاده، توی شبکه های تصادفی اینها کمتره، ولی مشکلی که داره اینه که دیگه خوشه بندی شده نیست. (منظم مثل grid یا چهارخونه و تصادفی هم که با یه احتمالی هر کسی به هر کسی دیگه وصل میشه).
روشهایی که برای ساختن یه شبکه ی جهان کوچک (طبیعی) دادن:
یک گراف منظم رو تصادفی لینک هاش رو عوض کنیم...Watts and Strogatz FreeNet
ادامه دارد!